Een warm hart voor de werkplaats en de klant

“Het is eigenlijk nooit mijn droom geweest om ondernemer te worden. Toen ik bij diverse dealers had gewerkt, waar ik was opgeklommen van monteur tot aftersalesman, wilde ik een stapje terug doen. Ik ging aan de slag bij een dorpsgarage en dacht daar tot mijn pensioen te blijven, maar de chemie ontbrak. In 2009 kreeg ik er lucht van dat er hier op het bedrijventerrein een aantal units te huur zouden komen. Die kans heb ik gepakt. Ik plaatste er twee bruggen en kocht de benodigde apparatuur. Sinds de technische school kluste ik ’s avonds bij, dus ik had meteen een aardige klantenkring. Door de enorme hoeveelheid kon ik mijn eerste medewerker aannemen. Hij werkt er nog altijd. Daar ben ik trots op, want ik houd van een lange binding met mijn personeel en klanten.”

Nieuwbouw

“Ondanks de financiële crisis kreeg ik in 2011 een lening van de bank om grond te kopen, hier op deze plek. Ik bedong een gunstige koop van de grond bij de gemeente, begon een pompstation aan de voorkant en verhuurde een deel van mijn bedrijfsruimte. De bouw van het pand heb ik voor een groot deel in eigen beheer gedaan. Mijn gepensioneerde vader, kraanmachinist, heeft 500 uur graafwerk verricht. Het was zoveel werk dat het goedkoper bleek om een kraan te kopen, dan er een te huren. Veel bouwwerkzaamheden heb ik aan relaties gegund. Zo kon ik voor mijn gevoel wat terug doen. Door goed op de kleintjes te letten kon ik ondanks de investering mijn oude uurtarief gelijk houden. Ik wilde mijn klanten niet verliezen door de nieuwbouw.”

Vakgarage Stellendam

“In 2014 opende ik de deur van Vakgarage Stellendam. De keuze voor een franchiseformule was gauw gemaakt. Vakgarage ontzorgt me op tal van terreinen, van opleiding tot mijn website. Ze hebben samenwerking met leasebedrijven, daar kom je alleen niet meer tussen. En met de Vakgarage Pechhulp bied ik nog een mooie dienst.”

We hebben in de werkplaats 5 monteurs en 1 chef-werkplaats. Sinds een aantal jaar werkt mijn vrouw ook in de zaak, ze heeft de boekhoudkundige administratie op zich genomen. Het kost er ongeveer een dag in de week, werkt vaak ’s avonds tot in de late uurtjes. Zo heeft ze ook gevoel voor het bedrijf, dat waardeer ik erg. Sinds we hier zitten ben ik vooral de manager van het bedrijf. Bij noodgevallen spring ik nog wel eens bij in de werkplaats, met veel plezier. De werkplaats zit nog in elke vezel van m’n lijf. Ik zeg wel eens: ‘als er nu iemand binnenstapt die het van me overneemt, iemand die ik 100 procent vertrouw, dan trek ik m’n ketelpak aan en ga ik terug naar de werkplaats.’ Echt waar.”

“Naast de werkplaats hebben we zo’n 50 tot 55 auto’s voor de verkoop staan. En we verhuren, verkopen en onderhouden sinds een aantal jaar campers. Met de verschillende activiteiten spreid ik de risico’s. Ik moet er niet aan denken dat ik nu alleen verkoop zou hebben, dan had ik nu een probleem.”

Andere type klant aan de balie

“We zijn de voorbije jaren beetje bij beetje gegroeid. We verkopen jaarlijks zo’n 230 auto’s. Dat is prima zo, ruimte voor meer auto’s is er ook niet. Het aantal klanten is ook toegenomen. We zien wel een verschuiving: steeds meer klanten met jonge en moderne auto’s en wat minder klanten in het lagere segment. Dat komt toch door de uitstraling van ons pand denk ik. Daar gaat toch een bepaalde kwaliteit vanuit.”

“Je kan het niet voor iedereen goed doen, dat weet ik. Maar ik heb er soms wel moeite mee dat mensen je afrekenen op het bedrag onderaan de streep. Kijk, we willen kwaliteit leveren. Ik volg het onderhoudsschema van de fabrikant dat bedoeld is om grote problemen en hoge kosten te voorkomen. En ja, dat betekent dat we soms preventief onderdelen vervangen. De ene klant begrijpt dat wel, de andere niet, of heeft er het geld niet voor (over). Natuurlijk denken we wel mee, dan stellen we als het mogelijk onderhoud uit.”

Corona

 “Sinds vorige week gaat de telefoon weer vaak, dat was een poosje geleden. Onderhoud en reparatie hebben steeds goed doorgelopen, hoewel klanten de eerste weken wel uitstelden. En op de vrijdagen, als alle auto’s weer weg moeten, is het ook weer drukker in de showroom. De verkoop zit weer in de lift, die was echt ingestort. Het lijkt dus weer de goede kant op te gaan.”

“Wat heb ik nu aan BOVAG heb in coronatijd? Ik lees de nieuwsbrieven, bekijk de vlogs van onze afdelingsvoorzitter Gerard van Buuren. Hoe kijkt hoe hij ernaar? Ik ben toch ook wel benieuwd hoe collega-garages het doen. De lobby in Den Haag is belangrijk. Ik zeg altijd: ‘zonder vakbond lagen de salarissen lager’. De vakbond doet ertoe, dat geldt ook voor BOVAG.”

“Als Vakgarage-franchisenemer ben je automatisch BOVAG-lid. In het begin zag ik de toegevoegde waarde niet zo, maar dat is nu wel anders. Het schild aan de wand geeft klanten vertrouwen. Het punt is alleen dat je het niet kan meten. Hoeveel mensen zouden er niet komen, als het schild er niet op zat? Zeg het maar…”

 “Van de hulpregelingen maak ik geen gebruik, want ik kan het omzetverlies gelukkig nog opvangen. Op het pand na is alles hier betaald. Als ik dan verhalen hoor van bedrijven die al 25 jaar bezig zijn en van wie hun voorraad van de bank is, dan frons ik mijn wenkbrauwen. Geef je dan als ondernemer geen geld uit aan de verkeerde dingen? Voor mij is groei geen doel op zich. Ik voel me prettig bij deze situatie, ik hoef niet drie vestigingen te hebben. Ik ben tevreden zoals het is.”

Toekomst van de universelen

“Over de toekomst ben ik optimistisch en pessimistisch tegelijk. Twintig jaar geleden werd het einde van de universelen al aangekondigd, maar we zijn nog springlevend. We moeten ons wel blijven ontwikkelen op het gebied van connected cars en EV. Dat betekent investeren in opleiding, apparatuur, in Pass-Thru (directe toegang tot data van fabrikant, red.). Wij doen bijna alles zelf: storingen zoeken, versnellingsbakken eruit. Noem het en we lossen het bijna allemaal zelf op. Dat houdt wel in dat we soms leergeld betalen, maar dat zie ik als een investering.”

“Data-toegang wordt een uitdaging. Steeds meer autofabrikanten kunnen op afstand auto’s uitlezen en dreigen ons daarmee buiten spel te kunnen zetten. Ik ben blij dat BOVAG zich al jaren inspant om de auto-data voor universele autobedrijven toegankelijk te houden. Als zij er niet waren hadden we nu geen on-board diagnose.”

“Dat elektrische en hybride auto’s veel minder onderhoud vergen, is ook ene bedreiging voor ons vak. Daarom houd ik meerdere ijzers in het vuur, met onder meer de camperverhuur en het onderhoud ervan. En we hebben bruggen in de werkplaats voor aanhangwagens en caravans. De kans dat we zeggen: nee, kunnen we niet, bestaat niet.”

Klanten binden anno 2020

“Zorgen dat klant bij je blijft, is veel moeilijker tegenwoordig. Dat is misschien wel de moeilijkste opgave. Een klant heeft weinig binding meer, al valt dat hier in dorp nog mee. Als ik geen loyale klanten had, dan had ik hier niet gezeten. En toch, het wordt minder. Iemand van 70 is loyaler dan iemand van 35. Dat is de maatschappij; jongere generaties zijn prijsbewuster, pluizen alles zelf uit. Die vragen je niet om een auto voor ze te zoeken. Die komen langs en weten precies wat ze willen. Dit nieuwe type klant komt bij je vanwege het vertrouwen dat hij in je heeft, de wetenschap dat hij de auto bij jou kan kopen en terecht kan voor garantie.”

“Mijn manier om deze klanten te helpen? Eerlijkheid en vertrouwen. Als je niet eerlijk bent, prikken ze door je heen. Daar ben ik van overtuigd. Laatste had ik een klant aan wie ik vorig jaar een auto had verkocht. De waterpomp was eruit gelopen met als gevolg een kapotte distributie en een stel kromme kleppen in de cilinderkop, die moest vervangen worden. Een prijzige ingreep voor de klant, want de auto was net drie maanden uit de garantie… Wat zeg je dan? Sorry, pech? Nee, we hebben de kosten gedeeld. Dan moet er geld bij, maar dat is dan niet anders. Dat is mijn gevoel. Zo móet ik het doen, want voor mij geldt: ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat een ander niet!”