Be good and yell it!

Waarom is BOVAG weer lid geworden van MKB Nederland?

Niesink: “Tijdens Prinsjesdag in 2018 zagen wij zoveel negatieve maatregelen op onze leden afkomen, dat we ons serieus zorgen gingen maken. En ons BOVAG-geluid alléén is helaas niet genoeg om de politiek op andere gedachten te brengen. Wij worden misschien wel te veel gezien als een autoclub terwijl wij feitelijk een vereniging van ondernemers in de mobiliteit zijn. Met een rasondernemer als Jacco aan het roer van MKB-Nederland, zagen we dat er weer swung in deze club kwam en sloten we ons weer aan. Vaak is zo’n beslissing ook gewoon een mensending. Jacco kan het midden- en kleinbedrijf een realistisch gezicht geven bij de overheid. Laten zien dat ondernemers al heel veel doen voor de economie en dat het niet helpt om ze met allerlei regeltjes en plichten te overladen. Want misschien denken ze dat daar, maar het geld klotst niet tegen de plinten op bij onze ondernemers. En iemand moet ze in Den Haag vertellen dat ondernemers best willen veranderen en investeren, maar dat ze dat niet altijd kunnen. Dat hebben we Jacco letterlijk gevraagd. Samen sta je sterker.” 

Wat is ervoor nodig om het negatieve sentiment over ondernemerschap om te buigen?

Vonhof: “Daadkrachtig laten zien wat de ondernemer in Nederland al doet en hoe hij dat doet. Maar ook wat er nu nodig is om de langetermijndoelen op het gebied van duurzaamheid van de overheid te halen. We zullen dat hard moeten roepen. De opdracht van het hoofdbestuur van MKB-Nederland was dan ook letterlijk ‘be good and yell it’. Ondernemers zorgen in Nederland voor economische groei, zorgen voor de banen en zijn ook maatschappelijk van grote waarde, op allerlei manieren. Dáár moeten ze in Den Haag van doordrongen raken. Maar nu wordt het ondernemers voornamelijk moeilijk gemaakt; om te investeren, mensen aan te nemen of zelfs gewoon hun werk te doen. En als we zo maar lang genoeg doorgaan, dan halen we de groeikracht uit Nederland.” 

Onlangs schreef het CBS dat het mkb helemaal geen behoefte heeft aan financiering en dat kleine bedrijven zich terughoudend opstellen bij het aanvragen ervan. Hoe verklaart u zulke onderzoeksresultaten in het licht van uw overtuiging dat het ze te moeilijk wordt gemaakt?  

Vonhof: “Deze cijfers stroken niet met het gevoel dat veel ondernemers naar ons uitspreken. Er is een onderstroom van ondernemers die geen financiering meer aanvragen omdat het ze eerder niet gelukt is, omdat ze bijvoorbeeld een te laag bedrag vroegen of omdat hun plannen geen voldoende kregen van de financierende instanties. Ik vind dat deze cijfers vooral iets anders aantonen, iets zorgelijks. Namelijk dat ondernemers risico-avers worden en op dit moment minder bereid zijn om te investeren.” 

En daarmee zegt u dat het CBS dus eigenlijk uw stelling onderbouwt?

Vonhof: “Ja, indirect wel. Uit de investeringsbereidheid van ondernemers gaat een voorspellende waarde uit voor de economie. En dat is dat alles wat er moet gebeuren om bijvoorbeeld de klimaatdoelstellingen te halen en de economie te verduurzamen dus even niet gebeurt. Een ondernemer investeert alleen als hij weet wat het oplevert. En op dit moment weet hij het niet, want de regels van het spel veranderen steeds. Hij weet ook niet wáár hij precies in moet investeren omdat er nog zo veel onduidelijk is.” 

Niesink: “De focus van de overheid ligt ook te veel op de lange termijn en lijkt voornamelijk gericht op verduurzaming en op grote bedrijven. Er is geen oog voor wat er nu nodig is in de dagelijkse bedrijfsvoering. Neem zo’n uitspraak van Wouter Bos als voorzitter van het overheidsinvesteringsfonds Invest-NL. Hij zegt doodleuk dat ondernemers met een financieringsbehoefte van minder dan vijf miljoen bij hem niet hoeven aankloppen. Daarmee sluit hij het grootste deel van de mkb’ers buiten.” 

Vonhof: “Klopt, en dat is tegelijk ook een mooi voorbeeld van hoe vierkant en houterig we communiceren in Nederland. Hij bedoelde waarschijnlijk: ‘ik heb alleen grote coupures te vergeven, dus ik investeer in grote fondsen die op hun beurt het mkb financieren’. Dat is verkeerd uitgelegd in de pers en het oogpunt van de ondernemer is men even vergeten. Ondertussen denkt de gemiddelde mkb’er die dit leest: ‘zie je wel, weer niet voor mij’, draait zich weg en doet niets.” 

Veel banken en investeringsfondsen richten zich alleen op duurzame innovaties die bijdragen aan de klimaatdoelstellingen in 2030 en lijken de ‘gewone’ financieringen te vergeten. Wat vinden jullie daarvan?  

U heeft vast al een idee over de uitkomst van die impactanalyse?

Vonhof: “Ja hoor. Ik durf er wel wat op te zetten dat de ondernemer al die gedwongen maatregelen niet kan betalen. En als dat de conclusie is, dan zegt dat wel wat over fondsen die alleen maar in duurzaamheid investeren. Er moét in de tussentijd gewoon brood worden gebakken en er blijven nog heel veel auto’s met een verbrandingsmotor rijden, en hoogovens hebben nog heel lang gewoon kolen nodig. Daar is ook geld voor nodig. Natuurlijk moeten we verduurzamen maar men gaat te veel mee in de hype en verliest de werkelijkheid, het nu, uit het oog.” 

Wat is dan uw boodschap aan de politiek?

Niesink: “We moeten uit de kramp van de duurzaamheidshype komen en terugkeren naar de realiteit. De doelen zijn goed, het tempo moet realistischer. Daarvan zullen we de politiek moeten overtuigen. Zo’n impactanalyse van MKB-Nederland, waar wij ook aan meerekenen, helpt daar enorm bij. Het zal hopelijk realiteitszin brengen, waardoor ze in Den Haag in gaan zien dat ze niet steeds aan de knoppen moeten draaien als ze hun doelen willen halen.” 

Vonhof: “Daar ben ik het helemaal mee eens. Ondernemers willen weten waar ze aan toe zijn, dus er moet een consistent beleid van de overheid zijn. Die zekerheid is nodig om te dúrven en kunnen investeren.